معانی القاب امام حسین(ع)

ثارالله

یعنی خون خدا . شدت همبستگی و پیوند سید الشهدا با خدا به نحوی است که شهادتش همچون ریخته شدن خونی از قبیله‌ی خدا می ماند که جز با انتقام گیری‌و خونخواهی او‌لیاء خدا تقاص نخواهد شد. سیّد الشهدا به معنی سرور و سالار شهیدان . حماسه و ایثار ابا عبدلله چنان بود که او را بر همه‌ی شهیدان برتری و سروری داد و شهدای کربلا را نیز بر دیگرشهیدان فضیلت بخشید و این سیادت و برتری در عرصه‌ی‌قیامت هم مشهود خواهد بود . خامس اصحاب کسا پنجمین نفر از اصحاب کسا . رسول خدا بنا به دستور خداوند ،فاطمه ،علی،حسن و حسین را جمع کرد و همه را در زیر عبایی قرار داد و آن ها را اهل بیت خود خواند. وارث وارث برنده ؛ وراثت حسین بن علی(ع) از انبیاو اوصیا برای آن است که خط جهاد در راه و مبارزه با باطل و ستم و طاغوت ،سرلوحه‌ی دعوت همه‌ی انبیا بوده است‌و کربلا تجلی این خط ممتد درگیری حق و باطل است.

حرف دل یک عاشق

شهادت حضرت علی (ع) :

خداحافظ ، ای نان خشک و نمک                   خداحافظ ، ای غصب گشته فدک                          خداحافظ ، ای صبر لب سوخته                      خداحافظ ، ای خانهء سوخته            خداحافظی می کنم با همه                      که چشم انتظارم بود فاطمه

آن لحظه ای که علی (ع) ـ شکافته فرق ـ در محراب مسجد کوفه به خون غلطید ، رستگاری ظهور کرد

ولادت امام رضا (ع):

بنویسید به روی قبر و روی کفنم                 عاشق و دیوونه ی امام رضا (ع) منم منم

عید سعید فطر :

اللّهم اهل الکبریاءِ وَ العَظمةِ           وَ اهل الجود و الجَبروت                وَ اهل العَفو و الرّحمة     

شهادت جواد الائمه (ع) :

برای جواد الائمه علیه السّلام :         السّلامُ علیکَ یا ابا جَعفَر محمّدَ بن علی ٍ البَرّ التّقی الاِمام الوَفیّ                          السّلامُ علیکَ ایّها الرّضیُ الزّکیُ                     السّلامُ علیکَ یا ولیّ الله                السّلامَ علیکَ یا نجیّ الله              السّلام علیکَ یا سَفیرَ الله         السّلامُ علیکَ یا سِرّ الله           السّلامَ علیکَ یا ضیاء الله               السّلامُ علیکَ یا سَناءَ الله             السّلامُ علیکَ یا کلمة الله      

اللّهمَ صَلّ علی مُحمّد بن علی الامام التّقی النّقی الرضیّ المَرضیّ                 وَ حُجّتِکَ مَن فَوق الارض        وَ مَن تَحتِ الثّری               صَلوة کَثیرة نامیة زاکیَة مُبارکَة مُتَواصلة مُتَرادِفة مُتواترة             کَافضل ما صلّیتَ علی اَحد مِن اَولیائکَ

روز عرفه :

یا مُولای      اَنت الّذی مَننتَ         اَنت الّذی اَنعَمتَ                 اَنت الّذی اَحسنتَ          اَنتَ الّذی اَفضلتَ                اَنتَ الّذی اَکمَلتَ             اَنتَ الّذی رَزقتَ              اَنتَ الّذی وفّقتَ                  اَنتَ الّذی اَعطَیتَ              اَنتَ الّذی اَغنیتَ                  اَنتَ الّذی اَقنیتَ                اَنتَ الّذی اوَیتَ          اَنتَ الّذی کَفیتَ        اَنتَ الّذی هَدیتَ             اَنتَ الّذی عَصَمتَ               اَنتَ الّذی سَترتَ            اَنتَ الّذی  غَفرتَ             اَنتَ الّذی اَقلتَ       اَنتَ الّذی مکّنتَ                اَنتَ الّذی اَعززتَ                   اَنتَ الّذی اَعَنتَ          حسین

اگر زینب نبود

سِرّ نی در نینوا می ‌ماند اگر زینب نبود          

کربلا در کربلا می ‌ماند اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ      

پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود

چشمه ی فریاد مظلومیّتِ لب تشنگان       

در کویر تفته جا می ‌ماند اگر زینب نبود

زخمه^ء زخمی ‌ترین فریاد در چنگ سکوت        

از طراز نغمه وا می ‌ماند اگر زینب نبود

در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ   

در گلوی چشمها می ‌ماند اگر زینب نبود

ذوالجناح دادخواهی بی ‌سوار و بی ‌لگام       

در بیابان ها رها می ‌ماند اگر زینب نبود

در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب       

پشت کوه فتنه جا می ‌ماند اگر زینب نبود

انا عطشان حسین

هلال زینب برملا ، روی نیزه شده

او آمده از کربلا ، شمس کوفه شده

قاری فاطمه ، می کند زمزمه، می کند زمزمه

انا عطشان حسین ، انا عطشان حسین ، انا عطشان حسین

بنگر برادر بعد تو ، قامتم خم شده

مویم سپید ، رنگم پرید ، طاقتم کم شده

قاری فاطمه ،می کند زمزمه، می کند زمزمه

انا مظلوم حسین ، انا مظلوم حسین ، انا مظلوم حسین

رأست چو بینم ، یاد آن قد رعنا کنم

ای رهبرم قرآن بخوان ، تا که معنا کنم

رأس خاکستری ، دلبر خواهری ، دلبر خواهری 

انا عطشان حسین ، انا عطشان حسین ، انا عطشان حسین

اربعین حسینی

به نام معبودی که عابدش حسین(ع)است

 

     از بودن خسته ام. از درک واژه ی حیات ناتوانم.در اندوه خویش غرق شده ام .سرشار از تکرارم در این سکون زندگی. سر گردان وبی پناه بر روی دایره ی کم رنگ خلقت درجا میزنم . به نگاه آفتاب مشکوکم چرا که روزی  بی رحما نه بر خورشید عالم تا ب خیره شده بود. از زلالی وصداقت آ ب بی زارم چرا که به شفافی نگاه عباس رحم نکرد.خدایا صبورا مهربانا چهل روز است که از عاشورا میگذرد قلب جها ن دیگر نای تپیدن ندارد. پس غیرت آسمان کجا رفته؟ زمین چقدر گستاخانه هنوز به زندگی ادامه میدهد. یک اربعین از اوج نامردی میگذرد. یک اربعین است که سر امام مظلومیت بر نیزه رفت و آسمان دیده و زمین تاب آورده. در سکوت وهم انگیز خیال بغض دلم میشکند گریه امان نگاهم را بریده است. قلبم در سینه پرپر میزند و مظلومیت عباس و اقتدار علی اصغر را آه میکشد. خداوندا اینک باز اربعین حسین آمده است. باز عرق شرم پیشانی انسانیت را نمناک کرده است . باز بشر از وجود خویش خجالت زده میشود. و باز مثل همیشه امام رئوف و مهربان ما حسین بن علی  نگاه بخشایشگر خویش را بر بشر میتاباند و بر حاجات ما آمین میگوید. دلم دیگر از داغ علی اصغر مرده است حالا چگونه این دل میتواند در تولد دوباره زمین لبخند بزند؟ کدام تولد؟ کدام زندگی؟ کدام امید ؟ اصلا مگر میشود بعد از حسین به زندگی ادامه داد؟ نه نمیشود............ زندگی ما بعد از حسین عین محکومیت است. ای کاش از خجالت آب میشدیم تا هیچ گاه روی سیاه ما بر نگاه مادرش زهرا(ع) نیفتد.ای کاش ....

آخر هیچ جای دنیا این رسم امانت داری نیست. هیچ جای جهان این رسم اربا ب و بندگی نیست.

 

 بیایید به تمام دنیا فخر بفروشیم برای داشتن چنین اربابی . بیایید آن طور که باید لطفش را پاس داریم و حرمتش را نگاه داریم

 

 التماس دعا-بهناز

سوختن حسین (ع)در کربلا

حسین  شمع وجود زینب ....