در درون آدمی عقل و احساس مثل یک محلول دو فازی چیزی شبیه به آب و روغن است که تا زمانی در حرکت است همه چیز یکنواخت به نظر می رسد ولی وای به روزی که احساس می گوید بایست و به راهی که رفته ای فکر کن...
خب البته این از نظرِ :بام بیش و برف بیش درسته اما از نظرِ: عام نادان پریشان روزگار... به زدانشمند نا پرهیزگار... نه الانه با این صد فاز مثال همون دانشمند نا پرهیزگارم
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
کاش اندرونیات آدمی به همین دوفاز قناعت میکرد و صدفاز نمیشد
گاه باید خوش بین بود و با عینک خوش بینی نگریست والا صد فاز برای آدم این زمانه کم است.
خب البته این از نظرِ :بام بیش و برف بیش درسته
اما از نظرِ: عام نادان پریشان روزگار... به زدانشمند نا پرهیزگار...
نه
الانه با این صد فاز مثال همون دانشمند نا پرهیزگارم